جملات شرطی

هر گاه انجام امری به تحقیق یافتن امر دیگری موکول شود؛ امری که مانع انجام امر دیگری باشد و یا امر دیگری را میسر سازد شرط نامیده می شود؛ مثال:

اگر آن ها بیایند؛ به سینما می رویم


در این جمله شرط آمدن آن هاست و اگر آن ها نیایند ما به سینما نمی رویم.

بنابراین قسمت اول جمله یعنی(اگر آن ها بیایند) شرط را در بر دارد و آن را جمله شرطی و قسمت دوم یعنی(به سینما می رویم) که جواب شرط است جمله جزائی یا نتیجه گویند.


جمله شرط را در انگلیسی if clause و جمله نتیجه را main clause گویند؛ مثال:


اگر آن ها بیایند؛ ما به سینما خواهیم رفت
If they come, we will go to the cinema.
‏


*‏ جملات شرطی به پنج دسته تقسیم می شوند:


1_ شرطی نوع اول = آینده ممکن


در این نوع جمله احتمال انجام شرط در آینده زیاد است؛ قسمت if clause در این جمله زمان حال ساده و نتیجه جمله زمان آینده ساده است؛ مثال:


اگر خوب درس بخوانی؛ امتحانات را قبول خواهی شد
If you study well, you will pass the exams.


همچنین می تواند نتیجه جمله با افعال ناقص نیز بکار رود زیرا خود مفهوم آینده دارند؛ مثال:


اگر به آنجا بروی؛ ممکن است آن شغل را بدست آوری
If you go there, you may get that job.


ممکن است نتیجه جمله فعل امر باشد؛ مثال:


اگر رفتی خرید؛ برای من یک روزنامه بخر
If you go to shopping, buy a newspaper for me.


ممکن است قسمت if clause زمان ماضی نقلی نیز باشد؛ مثال:


اگر تکالیف تان را تمام کرده اید؛ می توانید بیرون بروید
If you have finished your homework, you can go out.


2_ شرطی نوع دوم = حال غیر حقیقی


در این نوع جمله شرطی قسمت if clause گذشته ساده و نتیجه شرط آینده در گذشته می باشد و زمانی از این نوع جمله شرطی استفاده می شود که انجام if clause ممکن نباشد؛ مثال:


اگر وقت داشتم بهت کمک می کردم(یعنی الان وقت ندارم)
If i had enough time, i would help you.


با توجه به جمله بالا در می یابیم که گوینده منظورش زمان حال است و حال آنکه جمله در صیغه گذشته نوشته شده است


اگر او را دوست داشتی با او صحبت می کردی
If you liked him, you would talk to him.


تذکر: در جملات شرطی نوع دوم برای سوم شخص و یا اول شخص مفرد بجای was از were استفاده می شود؛ مثال:


اگر جای تو بودم؛ به او حقیقت را می گفتم
If i were you, i would tell him the truth.


3_ شرطی نوع سوم = شرط گذشته


در این نوع جملات شرط و نتیجه شرط فقط در زمان گذشته امکان وقوع داشته و آن هم صورت نگرفته و حالت جمله فقط تصور انجام عملی در گذشته را می رساند.


در این جملات قسمت if clause ماضی بعید و نتیجه شرط آینده کامل در گذشته می باشد؛ مثال:


اگر هفته گذشته او را دیده بودم با او صحبت می کردم
If i had seen him last week, i would have spoken with him.


جمله نشان می دهد نه تنها فاعل او را ندیده بلکه با او صحبت هم نکرده است یعنی هر دو قسمت جمله هیچکدام به وقوع نپیوسته است؛ به همین دلیل آن را شرط گذشته غیر ممکن گویند.


نکته: در جملات شرطی نوع سوم با جا به جا کردن had با فاعل می توان کلمه شرط if را حذف کرد؛ مثال:


اگر هفته قبل او را دیده بودم با او صحبت می کردم
Had i seen him last week, i would have spoken to him.


4_ شرطی نوع چهارم = حقیقت کلی


چنانچه جمله شرط صحبت از یک حقیقت کلی و یا فیزیکی نموده و علت و نتیجه عملی را در اثر انجام امر دیگری نشان دهد؛ هم قسمت شرط و هم قسمت نتیجه شرط زمان حال ساده استفاده می شود؛ مثال:


اگر برف را حرارت دهید؛ آب می شود
If you heat snow, it melts.


5_ شرطی نوع پنجم = آینده ممکن با احتمال وقوع کم


چنانچه انجام شرطی در زمان آینده ممکن باشد ولی احتمال وقوع آن بسیار کم و یا بر حسب تصادف باشد.


در این جملات قسمت شرط به کمک should ن نتیجه شرط به کمک would , could, might ساخته می شود و ترجمه should معادل (احیانا؛اگر یک وقتی) است؛ مثال:



اگر یک وقت پول زیادی در بانک برنده شوم ممکن است یک خانه بخرم(یعنی فکر نمی کنم برنده شوم)
If i should win much money in bank, i might buy a house.


نکته: گاهی ممکن است نتیجه شرط وجه امری باشد؛ مثال:


اگر احیانا او را دیدی؛ این کتاب ها را به او بده
If you should see him, give him these books.


منبع
تست و گرامر انگلیسی عباس فرزام