ترجمه ی داستان طاووس و لاک پشت به زبان انگلیسی

The Peacock and the Tortoise

ONCE upon a time a peacock and a tortoise became great friends. The peacock lived on a tree by the banks of the stream in which the tortoise had his home. Everyday, after he had a drink of water, the peacock will dance near the stream to the amusement of his tortoise friend.

One unfortunate day, a bird-catcher caught the peacock and was about to take him away to the market. The unhappy bird begged his captor to allow him to bid his friend, the tortoise good-bye.

ترجمۀ رمان مشهور 1984 جورج اورول

نوشته این قسمت را به ترجمۀ رمان مشهور 1984 جورج اورول اختصاص می دهم حسن این رمان این است که هم جذاب میباشد و هم اینکه متنش تا حدودی مربوط به عصر ماست و عبارت هائی را که بکار برده است است قدیمی و نا مانوس نیستند.

 کلماتی را که داخل پرانتز هستند برای توضیح بیشتر عبارت آورده شده اند و ترجمۀ متن اصلی را در بر ندارند.

سعی شده است که متن اصلی را به قطعات کوتاه تقسیم کنم و بعد آنها را ترجمه کنیم تا تطبیق متن با ترجمه آسان تر باشد.

1984
George Orwell.
Published: 1949

ترجمه ی شعر The Man He Killed نوشته ی Thomas Hardy

(1928-1840)

From "The Dynasts"

"HAD he and I but met

By some old ancient inn,
wet We should have sat us down to
Right many a nipperkin!

But ranged as infantry,"
And staring face to face,
I shot at him as he at me,
And killed him in his place.

"I shot him dead because
Because he was my foe,
Just so ؛my foe of course he was:
That's clear enough؛although

"He thought he'd 'list, perhaps,
Off-hand like just as I
work Was out of had sold his traps
No other reason why.

؛ You shoot a fellow down Was quaint and curious war is!
bar is, You'd treat, if met where any
Or help to half-a-crown."

مردی که کشته شد




اگر من و او
در قهوه خانه ای قدیمی
یکدیگر را دیده بودیم
شاید با هم می نشستیم
و نوشیدنی ای با هم می خوردیم
اما چون در جنگ مثل دو سرباز ساده
رودروی هم قرار گرفتیم
به روی هم آتش گشودیم

من به او شلیک کردم
و در جا او را کشتم
او را زدم و کشتم زیرا
دشمن من بود
آری البته که او دشمن من بود
و این مثل روز روشن بود
اما ....

او هم شاید چون من به اجبار
وارد ارتش شده بود
و حتی از سر بیکاری
وسایل زندگی اش را هم فروخته بود.

جنگ چیز عجیب و غریبی است
به کسی شلیک می کنی
که اگر جایی قهوه خانه ای وجود داشت
او را به آنجا دعوت می کردی
یا با قدری پول به کمکش می رفتی.

منبع
languagering.com

ترجمه ی شعر Hap نوشته ی Thomas Hardy

If but some vengeful god would call to me

From up the sky, and laugh: "Thou suffering thing,
Know that thy sorrow is my ecstasy,
That thy love's loss is my hate's profiting!"
Then would I bear it, clench myself, and die,
Steeled by the sense of ire unmerited;
Half-eased in that a Powerfuller than I
Had willed and meted me the tears I shed.
But not so. How arrives it joy lies slain,
And why unblooms the best hope ever sown?
--Crass Casualty obstructs the sun and rain,
And dicing Time for gladness casts a moan . . . .
These purblind Doomsters had as readily strown
Blisses about my pilgrimage as pain.

بخت


خدایی کینه شاد هم اگر
مرا از اوج آسمان
می خواند و می خندید که:

"هان، ای تو، موجودَکِ رنجیده حال
هشدار که غم تو مرا مایه ی سرمستی است
و زیان ِعشق ِ تو سودِ نفرتِ من."

پس آنگاه من تاب می آوردم
می پیچیدم سخت به خود و جان می دادم
خشکیده تن از احساس ِ خشمی به ناحق
نیم آسوده که وجودی
با- زورمندانگی- تر از من
مرا به سرشکی که افشاندم
خوش تر داشته و کیفر داده است.
اما چنین نیست.
چگونه چنین اُفتد چون شادمانی، کشته وافِتاده است؟
و از برای چه،
بهتر امیدی که تا به اکنون در خاک شده
نشکفتگی پیشه می کند؟
بختآیند ِ محض، خورشید و باران را تیره گون می سازد
و زمان ِ طاس انداز، از برای شادی خود، فریادی برمی خیزاند ...
این کف بینان ِ کور و کودن ِ شومی
بر زیارَتراه ِ من
می پراکنند آمُرزیدگی را
هم بدان سادگی که درد را.

منبع

languagering.com

ترجمه ی شعر Neutral Tones از Thomas Hardy

WE stood by a pond that winter day,
And the sun was white, as though chidden of God,
And a few leaves lay on the starving sod,
—They had fallen from an ash, and were gray. Your eyes on me were as eyes that rove
Over tedious riddles solved years ago;
And some words played between us to and fro—
On which lost the more by our love.

The smile on your mouth was the deadest thing
Alive enough to have strength to die;
And a grin of bitterness swept thereby
Like an ominous bird a-wing….

Since then, keen lessons that love deceives,
And wrings with wrong, have shaped to me
Your face, and the God-curst sun, and a tree,
And a pond edged with grayish leaves.

رنگ های بی اثر

ایستاده بودیم کنار استخری در آن روز زمستانی
و خورشید سفید بود انگار خدا ملامتش کرده باشد
برگی چند ریخته بر خاک گرسنه
خاکستری سقوط کرده از درختی زبان گنجشک

نگاهم می کردی و چشمانت سرگردان
بر رازهای فاش گشته ی ملال آور ِ سالها پیش
و کلماتی که نقش بازی می کردند میانمان چپ و راست
و با آنها بیشترین ازدست شد به دستِ عشق ِ ما

و آن لبخند روی لبانت مرده ترین
تنها رمقی مانده بودش برای مردن
لبخندی که به ریشخندی تبدیل می شد
چون پرنده ای بدشگون در حال پرواز

و بعد از آن، فرا آموختن درسی تلخ که عشق می فریبد،
و با غلط درمی آمیزد، تصویر می کرد برایم
صورتت را، و خورشیدِ نفرین ِ خدا دیده وُ
درختی و برکه ای کنج پوشیده با برگ های خاکسترفام


منبع
http://languagering.com

ترجمه ی Die Slowly از Pablo Neruda

Die Slowly - Poetry by Pablo Neruda Translated to Persian By Ahmad Shamloo

پابلونرودا"به آرامی آغاز به مردن میکنی" ترجمه: احمد شاملو

He who becomes the slave of habit,
who follows the same routes every day,
who never changes pace,
who does not risk and change the color of his clothes,
who does not speak and does not experience,
dies slowly.
He or she who shuns passion,
who prefers black on white,
dotting ones "it.s" rather than a bundle of emotions, the kind that make your eyes glimmer,
that turn a yawn into a smile,
that make the heart pound in the face of mistakes and feelings,
dies slowly.
He or she who does not turn things topsy-turvy,
who is unhappy at work,
who does not risk certainty for uncertainty,
to thus follow a dream,
those who do not forego sound advice at least once in their lives,
die slowly.
He who does not travel, who does not read,
who does not listen to music,
who does not find grace in himself,
she who does not find grace in herself,
dies slowly.
He who slowly destroys his own self-esteem,
who does not allow himself to be helped,
who spends days on end complaining about his own bad luck, about the rain that never stops,
dies slowly.

ترجمه Joy (خوشحالی) اثرAnton Chekhov

JOY

IT was twelve o'clock at night.
Mitya Kuldarov, with excited face and ruffled hair, flew into his parents' flat, and hurriedly ran through all the rooms. His parents had already gone to bed. His sister was in bed, finishing the last page of a novel. His schoolboy brothers were asleep.
"Where have you come from?" cried his parents in amazement. "What is the matter with you?
"Oh, don't ask! I never expected it; no, I never expected it! It's . . . it's positively incredible!"
Mitya laughed and sank into an armchair, so overcome by happiness that he could not stand on his legs.
"It's incredible! You can't imagine! Look!"
His sister jumped out of bed and, throwing a quilt round her, went in to her brother. The schoolboys woke up.
"What's the matter? You don't look like yourself!"
"It's because I am so delighted, Mamma! Do you know, now all Russia knows of me! All Russia! Till now only you knew that there was a registration clerk called Dmitry Kuldarov, and now all Russia knows it! Mamma! Oh, Lord!"
Mitya jumped up, ran up and down all the rooms, and then sat down again.
"Why, what has happened? Tell us sensibly!"
"You live like wild beasts, you don't read the newspapers and take no notice of what's published, and there's so much that is interesting in the papers. If anything happens it's all known at once, nothing is hidden! How happy I am! Oh, Lord! You know it's only celebrated people whose names are published in the papers, and now they have gone and published mine!"
"What do you mean? Where?"
The papa turned pale. The mamma glanced at the holy image and crossed herself. The schoolboys jumped out of bed and, just as they were, in short nightshirts, went up to their brother.
"Yes! My name has been published! Now all Russia knows of me! Keep the paper, mamma, in memory of it! We will read it sometimes! Look!"
Mitya pulled out of his pocket a copy of the paper, gave it to his father, and pointed with his finger to a passage marked with blue pencil.
"Read it!"
The father put on his spectacles.
"Do read it!"
The mamma glanced at the holy image and crossed herself. The papa cleared his throat and began to read: "At eleven o'clock on the evening of the 29th of December, a registration clerk of the name of Dmitry Kuldarov . . ."
"You see, you see! Go on!"
". . . a registration clerk of the name of Dmitry Kuldarov, coming from the beershop in Kozihin's buildings in Little Bronnaia in an intoxicated condition. . ."
"That's me and Semyon Petrovitch. . . . It's all described exactly! Go on! Listen!"
". . . intoxicated condition, slipped and fell under a horse belonging to a sledge-driver, a peasant of the village of Durikino in the Yuhnovsky district, called Ivan Drotov. The frightened horse, stepping over Kuldarov and drawing the sledge over him, together with a Moscow merchant of the second guild called Stepan Lukov, who was in it, dashed along the street and was caught by some house-porters. Kuldarov, at first in an unconscious condition, was taken to the police station and there examined by the doctor. The blow he had received on the back of his head. . ."
"It was from the shaft, papa. Go on! Read the rest!"
". . . he had received on the back of his head turned out not to be serious. The incident was duly reported. Medical aid was given to the injured man. . . ."
"They told me to foment the back of my head with cold water. You have read it now? Ah! So you see. Now it's all over Russia! Give it here!"
Mitya seized the paper, folded it up and put it into his pocket.
"I'll run round to the Makarovs and show it to them. . . . I must show it to the Ivanitskys too, Natasya Ivanovna, and Anisim Vassilyitch. . . . I'll run! Good-bye!"
Mitya put on his cap with its cockade and, joyful and triumphant, ran into the street. NOTES
a registration clerk: the lowest rank in the Russian civil service

ترجمه شرط بندی از آنتوان چخوف

شب پاییزی تاریکی بود. بانکدار پیر، آرام آرام داشت مطالعه می کرد و در ذهن خود میهمانی ای را بیاد می آورد که پاییز پانزده سال پیش ترتیب داده بود. آدمهای باهوشی در آن میهمانی حضور داشتند و مکالمه ای بسیار جالب توجه پیش آمده بود. در خلال سایر مسایل، در مورد مجازات اعدام صحبت کردند. مهمانان، که میانشان روزنامه نگار و تحصیل کرده کم نبود، از نقش بسیار ناپسند اعدام، گفتگو کردند و آن را یکی از ابزارهای کهنه و غیراخلاقی مجازات شمردند. برخی از آنان این تفکر را داشتند که شایسته است که مجازات حبس ابد بطور جهانی جایگزین مجازات اعدام شود.

مطالعه متن مبدا به زبان انگلیسی


میزبان گفت: من با شما موافق نیستم. بنده شخصاً، نه اعدام را تجربه کرده ام و نه حبس ابد را. اما، اگر قرار برقضاوت باشد، به نظر من اعدام بسیار اخلاقی تر و انسانی تر از حبس ابد است. اعدام بلافاصله می کشد و حبس ابد به تدریج. چه کسی جلاد دل رحم تری است؛ آن که طی چند ثانیه شما را می کشد یا آنکه زندگی تان را برای سال ها مداومت می دهد؟ یکی از مهمانان متذکر شد: هردو به طور مساوی غیر اخلاقی هستند چرا که هدف هردو یکی است؛ گرفتن حیات. دولت، خدا نیست. دولت این حق را ندارد چیزی را بگیرد که نمی تواند برگرداند؛ چیزی که خیلی مطلوب است.

ترجمه داستان کوتاه متشکرم اثر آنتوان چخوف

به همراه متن اصلی اثر به نام The Ninny



همین چند روز پیش، «یولیا واسیلی اِونا » پرستار بچه هایم را به اتاقم دعوت کردم تا با او تسویه حساب کنم .

به او گفتم: بنشینید«یولیا واسیلی اِونا»! میدانم که دست و بالتان خالی است امّا رو دربایستی دارید و آن را به زبان نمی آورید. ببینید، ما توافق کردیم که ماهی سیروبل به شما بدهم این طور نیست؟

- چهل روبل .

- نه من یادداشت کرده ام، من همیشه به پرستار بچه هایم سی روبل میدهم. حالا به من توجه کنید..

ویژگی های یک ترجمه ی خوب ادبی

از نظر همه ی اهل فن، ترجمه ی خوب و موفق ادبی آن ترجمه ای است که بتواند به پرسش های هفتگانه ی زیر پاسخ مثبت بدهد:

۱- آیا ترجمه، مفهوم متن اصلی را رسانده است؟پاسخ درست به این پرسش در درجه ی نخست بستگی به این دارد که مترجم نه تنها به زبان خود از دید ادبی وارد باشد تا بتواند مفهومی را که از متن خارجی گرفته است به طرز درستی به زبان خود بیان کند، بلکه باید چه با معلومات اکتسابی خود در تحصیل زبانی که از آن ترجمه می کند و چه از راه کمک گرفتن از کتاب های فرهنگ، مفهوم درست متن را دریابد.به عنوان مثال درست است که واژه ی “گره ناد” در زبان فرانسه به معنی انار و “گره نادیه” به معنی درخت انار است، ولی اولی به معنی نارنجک و دومی به معنی نارنجک انداز هم هست و مترجمی جمله ای فرانسوی را چنین ترجمه کرده بود: «دو درخت انار در راه فرانسه خشک می شدند» و حال آن که منظور نویسنده این بود: «دو نارنجک انداز به فرانسه برمی گشتند». اشتباه گرفتن نارنجک انداز با درخت انار باز محملی دارد، ولی روشن نیست چرا مترجم فعل فرانسوی “برگشتن” را به “خشک شدن” ترجمه کرده است؟ لابد فکر کرده بوده که درخت که نمی تواند برگردد، پس منظور از برگشتن درخت، خشک شدن آن است. دیگر فکر نکرده بود که در راه فرانسه درخت اناری وجود ندارد