ترجمه ی شعر Neutral Tones از Thomas Hardy

WE stood by a pond that winter day,
And the sun was white, as though chidden of God,
And a few leaves lay on the starving sod,
—They had fallen from an ash, and were gray. Your eyes on me were as eyes that rove
Over tedious riddles solved years ago;
And some words played between us to and fro—
On which lost the more by our love.

The smile on your mouth was the deadest thing
Alive enough to have strength to die;
And a grin of bitterness swept thereby
Like an ominous bird a-wing….

Since then, keen lessons that love deceives,
And wrings with wrong, have shaped to me
Your face, and the God-curst sun, and a tree,
And a pond edged with grayish leaves.

رنگ های بی اثر

ایستاده بودیم کنار استخری در آن روز زمستانی
و خورشید سفید بود انگار خدا ملامتش کرده باشد
برگی چند ریخته بر خاک گرسنه
خاکستری سقوط کرده از درختی زبان گنجشک

نگاهم می کردی و چشمانت سرگردان
بر رازهای فاش گشته ی ملال آور ِ سالها پیش
و کلماتی که نقش بازی می کردند میانمان چپ و راست
و با آنها بیشترین ازدست شد به دستِ عشق ِ ما

و آن لبخند روی لبانت مرده ترین
تنها رمقی مانده بودش برای مردن
لبخندی که به ریشخندی تبدیل می شد
چون پرنده ای بدشگون در حال پرواز

و بعد از آن، فرا آموختن درسی تلخ که عشق می فریبد،
و با غلط درمی آمیزد، تصویر می کرد برایم
صورتت را، و خورشیدِ نفرین ِ خدا دیده وُ
درختی و برکه ای کنج پوشیده با برگ های خاکسترفام


منبع
http://languagering.com