ترجمه ی ویژگی های دستوری زبان

هر زبان محدوده ی خاص خود مانند اسم، فعل، صفت و غیره را دارد. همیشه امکانش نیست که مثلا یک اسم در زبان مبدا را همان گونه بصورت اسم در زبان مقصد ترجمه کنیم. اکثر زبان ها برای نشان دادن یک عمل از فعل به جای اسم استفاده می کنند.


دراین حالت فرم زبان مقصد با زبان مبدا متفاوت خواهد بود اما برای انتقال درست معنا این تغییرات لازم است.


ضمایر نیز از یک زبان به زبان دیگر متفاوت است و مترجم مختار است تا با توجه به زبان مقصد ،آنها را تغییر دهد حتی اگر معنی آنها با زبان مبدا خیلی متفاوت باشد.

مثلا در زبان انگلیسی،برای ابراز همدردی از ضمیر اول شخص جمع (we) به جای ضمیر دوم شخص (you) بکار میرود. موقعی که پرستار به بچه ای بیمار می گوید : "الان وقتش است که ما دواهایمان را مصرف کنیم". در این صورت مترجم باید معادلی در زبان مقصد پیدا کند که هم از نظر نوع ضمیر درست باشد و هم همان احساس همدردی در زبان مبدا را نیز منتقل کند.


* ترتیب جملات نیز در دو زبان متفاوت است که در هنگام ترجمه باید رعایت شود. مثلا عبارت زیر :

Muli mako al-it-ove loko taoni-loka v-it-ove.

Lemons some get-will-i saying town-to go-will-i

در عبارت بالا برای قابل فهم بودن، باید ترتیب جملات برعکس شود و کاملا با متن مبدا متفاوت خواهد بود.

I will go to town to get some lemons

* همچنین در بعضی مواقع جملات معلوم باید به جملات مجهول تبدیل شوند و یا برعکس. و این تغییر به فرم زبان مقصد بستگی دارد یعنی اینکه باید ترجمه در زبان مقصد طبیعی به نظر برسد.

Active :

Sensei wa taro o sikitta.

Teacher topic taro accusative scold- perfect.

The teacher scolded taro.


Passive :

Taro wa sensei ni sikarareta.

Taro topic teacher dative scold-passive-perfect.

Taro was scolded by the teacher.

منبع
meaning based translation by mildred larson