روش تدریس whole language

مقدمه


واژه whole language در سال ۱۹۸۰ توسط گروهی از معلمان امریکایی اختراع شد که در اموزش زبان مادری به خواندن و نوشتن توجه زیادی داشتند.

آموزش خواندن و نوشتن در زبان اول یک اقدام فعال اموزشی محسوب میشود. یکی از روش های اموزش خواندن و نوشتن بر روی روش رمزگشایی زبان است.

یعنی در این روش بر روی اموزش اجزای مختلف زبان مانند گرامر ؛ لغات ؛ آواشناسی بطور جداگانه تاکید میشود.

از نظر اوایی بر این تئوری استوار است که خواندن شامل تشخیص کلمات و بر گرداندن آنها به آواهاست. و بقیه تئوری های خواندن مربوط به مهارت هاست.

در این روش تکیه بر اموزش خواندن و نوشتن بطور طبیعی برای برقراری ارتباط و لذت بردن از خواندن و نوشتن است.

در سال ۱۹۹۰ ؛ این روش اموزشی در امریکا بسیار محبوب شد به خاطر این که راهی خلاقانه برای اموزش مهارت های زبانی به دانش اموزان دوره ابتدایی بود.

در اموزش زبان این روش دارای رویکرد اموزشی و فلسفی است که بر اهمیت معنادار ساختن فرایند تدریس و یادگیری تاکید می کند.

همچنین به بچه ها و بزرگشالان کمک می کند تا زبان دوم را مانند زبان اول (زبان مادری) یاد بگیرند.

تئوری زبان و یادگیری



این روش دارای دیدگاه تعاملی به زبان است که در آن به زبان به عنوان یک وسیله برای برقراری ارتباط بین انسان ها می نگرد ؛ یک ارتباط تعاملی بین خواننده و نویسنده.

تئوری یادگیری این روش ریشه در مکتب های انسان گرایانه و ساختار گرایی دارد.

اهداف ؛ مطالب درسی ؛ فعالیت های یلدگیری ؛ نقش یادگیرنده و معلم و مواد آموزشی

در طراحی این روش اموزشی از اصول زیر استفاده میشود :

- استفاده از ادبیات اصیل به جای موضوعات تصنعی؛ مخصوصا متون و تمریناتی که برای مهارت های خواندن طراحی شده اند.

- تمرکز بر روی اتفاقات واقعی و طبیعی به جای داستان های نوشته شده ای که هیچ ربطی به تجربیات دانش آموزان ندارند.

- خواندن متونی که یادگیرندگان علاقه داشته باشند مانند ادبیات.

- نوشتن به عنوان یک فرایندی که یادگیرندگان در آن به جستجو و کشف معنا می پردازند.

- استفاده از متون دانش آموز ساخته به جای متون معلم ساخته

- تلفیق مهارت هایی چون خواندن و نوشتن و ... .

- یادگیری دانش اموز محور : دانش اموزان در مورد اینکه چه بخوانند حق انتخاب دارند؛ به آنها این فرصت داده میشود تا دنیای خود را کشف کنند.


معلم نقش یک عضو فعال و کمکی در امر یادگیری دارد و فضای اموزشی درست خواهد کرد تا یادگیرندگان از طریق کار گروهی به یادگیری بپردازند.

یادگیرنده نقش مشارکتی با بقیه یادگیرندگان و معلم دارد. همچنین نقش یک ارزیابی را دارند که هم یاد گرفته های خود و هم دیگران را به کمک معلم ارزشیابی می کنند. آنها مواد اموزشی و فعالیت های مورد نیاز خود را انتخاب می کنند.

مواد اموزشی بکار رفته در این روش باید واقعی باشند مثلا ادبیات و یا مطالبی که دانش اموزان سر کلاس میاورند.



منبع
approaches and methods in language teaching by jack c. richards