داستان Sun-Powered Car نوشته ی Robert Burton Robinson + ترجمه فارسی

Sun-Powered Car

by

Robert Burton Robinson

It was just another lousy day in the life of a has-been TV news reporter.

Malcolm was past his prime. And at age 57, he’d long ago given up on his dream of sitting in the anchor chair. But the assignments he’d been getting recently were just downright degrading. It was a three-hour drive back to the city. He was starving. Weren’t there any McDonalds in this crummy little town? He decided to stop at the next restaurant he saw—no matter what it looked like.

Helen’s Hamburgers: the best burgers in town, the sign read. Malcolm suspected that Helen’s might be the only burger joint in town. The fact the there were no cars parked in front made him hesitate. He checked his watch. It was only 11:00 AM—too early for most lunchers. He parked his car and got out. Just as he was about to go inside, he heard something coming down the street. It was too noisy to be a bicycle, yet too quiet to be a car. He turned around.

The brakes squeaked on the 1957 Chevy Bel Air 4-door hardtop as it pulled in behind his car. It was in decent shape for a 50-year-old car. But an odd-looking luggage rack had been bolted to the top of the thing. Malcolm hated to see a great classic car defiled like that. But why was the engine so quiet? Then he realized that the flat thing on top of the car was not a luggage rack—it was a solar panel.

 

A man wearing overalls got out of the driver’s seat. Two husky twenty-something guys in jeans, T-shirts and boots got out of the back seat. Malcolm held the door for them. The older man thanked him. The three men took a seat at a round table near the front window. Malcolm picked a spot several tables away.

A woman in her mid-forties wearing a flowery 1950’s style day dress walked to the men’s table. “Howdy, Ned. How are you boys doing today?”
“We’re fine, Helen.”
“Well, what’ll you have?”
One of the younger men looked like he was about to speak when Ned said, “Just give us the usual.”

“Okee-dokee.” She walked around behind the counter and yelled back to the kitchen as though she were calling hogs, “Three triple
cheeseburgers with onion rings, one vanilla shake and two chocolate shakes.”

“Got it,” shouted a male voice.
The bells on the door jingled as a middle-aged man in a black and gray beard entered the restaurant. His jeans had obviously never been near a washing machine. And his cowboy hat was so crumpled that Malcolm guessed the man slept in it every night. “What’d you do to your car, Ned?”
Ned grinned. “I finally did it, Jake. It’s my crowning achievement.”

The men discussed Ned’s car for a few more seconds. Then they talked about Jake’s chickens for a while.
“What can I get you today, Sir?”
Malcolm had not noticed Helen approaching his table. And he hadn’t even looked at the menu that was clearly printed right on the table.

“Uh…what do you recommend?”
“You’re not from around here, are you?”
“No, Ma’am.”
“But you do look kinda familiar for some reason,” said Helen.
Malcolm tried not to smile. “You ever watch Channel 12 News?”
“Yes. Sometimes. It’s not my favorite, but…”
“I’m their senior reporter. Been there for over 25 years.”
“You’re the anchor?”
“No, I’m not an anchor. Should have been, but never quite made it.”
“Oh—are you the guy who reported the big high-rise fire last week?”
“No.” He sighed. “I was on a farm that day. The people said they had a high-jumping pig. They claimed it was destined to break the Guinness World Record of 27.5 inches. That stinky animal couldn’t even clear a cinder block.”

“I’ve never heard of a jumping pig.”
“I wish I never had. Just give me a hamburger, fries and a coke.”
“Coming right up.” Helen turned to walk away.
“Oh, one other thing, if you don’t mind,” said Malcolm.
Helen turned back around, smiling. “Onion rings?”
“Uh, no thanks. I just wanted to ask you about that man over there—Ned.”
“Yes? What about him?”
“I heard him telling that man with a beard that his car was sun-powered.”
“Yeah. Isn’t that something? He finally got it working.”
“He did it himself?”
“Yep. He loves to invent stuff.”
“Is that what he does for a living?”
“No. He’s a farmer. But he used to work for an aircraft company. Until they shut down. Then he took over his daddy’s farm.”
“Interesting. Thanks.”
Helen walked away.
Malcolm’s mouth began to water—but not for the burger and fries. What a story, he thought: Farmer outsmarts young high-tech whipper-snappers, building the first practical solar-powered automobile—in the form of a ’57 Chevy!
A young waitress delivered the food to Ned’s table, and the three men began to gobble it down. By the time Malcolm had reached them, they were half finished. “I apologize for interrupting your lunch, but I just had to ask about your car.”

Ned smiled as he continued to chew. “She’s a beauty, ain’t she?”
“Yes, very much so. And I overheard you say that the car is sun-powered.”
“That’s right,” said Ned.
The two young men both nodded in agreement as they stuffed their faces.

“So, does it use any batteries?”
“Sure—for nighttime driving.”
“Of course. Because there’s no sunlight.”
“Yeah. I can’t be driving around in the dark. Might hit a cow. Besides, it’s illegal.”
“You mean you only have batteries so you can run your headlights?”

“And taillights. One battery. That’s all.”
“You’re kidding me,” said Malcolm.
“Nope. Just the one six-volter.”
“Wow. That’s amazing.” Malcolm suddenly realized that he wasn’t writing anything down. But how could he possibly forget any of this? “Mind if I take a closer look?”
“No problem.” Ned sucked down the rest of his shake, took a few bills out of his wallet and dropped them on the table. “Come on.” He stood up and proudly led Malcolm out to his masterpiece.

“Check this out,” said Ned, popping the hood.
Malcolm could not keep his jaw from dropping. The engine had been removed. There was nothing under the hood except a small six-volt battery, strapped down with a bungee cord.

Ned closed the hood and walked around to the side of the car. “Back here is where the action is.” He opened the back seat door.

Malcolm was confused. “What is this?”
“This is where the power is applied.”
Malcolm took a closer look. The floor board where the passengers’ feet normally rest had been cut out to make room for
bicycle gears, chains and pedals. “I thought you said this car was completely solar powered?”
“Solar powered? Heck, no. I said it was son-powered. That’s what I call it—my son-powered car.”
The two young men walked out of Helen’s and took their places in the back seat, positioning their cowboy boots on the pedals.

“Well, then what’s this?” Malcolm pointed to the solar panel on top of the car.
“That’s a solar panel.”
“Then why don’t you use it?”
“I tried. But it only gives me enough power to run the headlights. And I don’t need the headlights in the daytime.” Ned got into the driver’s seat and shut the door. “Let’s go, boys.”
The two sons began to pedal as Ned steered the car onto the road.

“Nice talking with you,” said Ned as they drove away.
Malcolm stood there shaking his head. He should have known better than to think he would be so lucky. He went back into Helen’s and started eating his lukewarm hamburger and fries.

Then it hit him. Ned’s car was not the technical break-through story of a solution to skyrocketing oil prices. But it was a quirky, human interest story. And he was going to get it!
He threw some cash on the table, rushed out of the restaurant, jumped in his car, and sped off. Ned could not be more than a few blocks away.
It was not going to be a lousy day after all.


THE END

ماشین هوری


آن روز هم یکی از روزهای گند زندگی خبرنگار سابق شبکه خبر بود.
دوران جوانی مالکوم سپری شده بود.با 57 سال سن,او دیگر باید رویای نشستن به روی صندلی اخبارگویی را از سرش بیرون می کرد.اما کارهایی که جدیدا به او محول می شد , تحقیر محض بود. 3ساعت طول می کشید که به شهر برگردد.مالکوم (1)خیلی گرسنه بود.

یعنی تو این شهر یه مک دونالد(2) وجود نداره؟تصمیم گرفت با دیدن اولین رستوران ,توقف کند - شکل و شمایل رستوران هم اصلا مهم نبود.

روی تابلو نوشته شده بود ,همبرگرهای هلن (3),بهترین همبرگرهای شهر.
مالکوم مانده بود که شاید غذاخوری هلن تنها غذاخوری شهر باشد.اما این که هیچ ماشینی جلوی آن پارک نشده بود ,وی را مردد می ساخت.نگاهی به ساعتش انداخت.ساعت 11صبح را نشان می داد و برای وقت نهار خیلی زود بود. ماشینش را پارک کرد و به طرف غذاخوری رفت.به هنگام وارد شدن ,صدایی از پایین خیابان به گوشش رسید.این صدا نه به آرامی یک دوچرخه بود و نه به پرسر و صدایی یک ماشین.مالکوم برگشت .

ترمزهای یک شورلت چهار در چوی بل ساخت1957 که سقفی فلزی(4) داشت , جیرجیری کرد و در پشت ماشین مالکوم متوقف شد.به عنوان ماشینی 50ساله ,خیلی تروتمیز بود.اما باربندی عجیب غریب روی سقفش سوار شده بود.مالکوم از دیدن این که ماشینی کلاسیک وعالی را این طور بد ریخت کرده اند ,متنفر بود.اما چرا موتورش آن قدر آرام و بی سر و صدا بود.سپس فهمید که آن صفحه صاف که بر روی سقف ماشین قرار گرفته است ,باربند نیست بلکه یک صفحه خورشیدی است.

مردی که لباس کار پوشیده بود از سمت راننده پیاده شد.دو جوان تقریبا 20ساله ,درشت هیکل و قوی که شلوار جین پوشیده بودند و چکمه به پا داشتند ,نیز از سمت عقب راننده پیاده شدند.مالکوم در غذاخوری را برای آنها باز نگه داشت.مرد مسن از او تشکر کرد.سپس آن 3مرد ,نزدیک پنجره جلویی دور یک میز نشستند.مالکوم چند میز آن طرف تر را برای نشستن انتخاب کرد.

زنی تقریبا 40ساله ,با لباسی گل گلی که مد سال1950 بود ,به سمت میز آنها رفت.
چطوری ند(5)؟ پسرا شما امروز چطورین؟
ما خوبیم هلن.
خب ,چی می خورین؟
تا یکی از آن مردان جوان خواست چیزی بگوید ,ند گفت: مثل همیشه.
ای به چشم.هلن به پشت پیشخوان رفت و طوری در آشپزخانه فریاد زد که گویی با مشتی خوک اخته طرف است , "سه تا چیزبرگر سوبله با پیاز حلقه شده ,یک نوشیدنی وانیلی و دو تا هم شکلاتی."
صدایی مردانه در جوابش گفت :" باشه".

با ورود مردی میانسال که ریش های جوگندمی داشت ,زنگ در رستوران به صدا درآمد.کاملا مشخص بود که شلوار جین این مرد تا بحال از نزدیکی یک ماشین لباسشویی هم رد نشده است.کلاه گاوچرانیش هم آن قدر مچاله بود که مالکوم حدس زد که حتما این مرد هر شب با آن می خوابد.
از ماشینت چه خبر ند؟
ند پوزخندی زد." بالاخره تمومش کردم جیک ,این ماشین کارهای بزرگ منو کامل کرد".
مدتی درباره ماشین ند صحبت کردند.سپس برای لحظاتی هم درباره جوجه های جیک(6) حرف زدند.
امروز چی میل دارید ,آقا؟
مالکوم متوجه نشده بود که هلن نزدیک میزش شده است.نگاهی هم به صورت غذاها که درست روی میز چاپ شده بود ,نینداخته بود.
ا... شما چی پیشنهاد می کنید؟
شما اهل اینجاها نیسستید ,درسته؟
نه ,خانم.
هلن در جوابش گفت :ولی یه جورایی آشنا به نظر می رسید.
مالکوم سعی کرد که نخندد. تا حالا اخبار کانال12 را دیده اید؟
بله ,گاهی وقت ها.اما زیاد از این کانال خوشم نمی آید.
من خبرنگار ارشد آن ها هستم.25سال است که آن جا مشغول هستم.
اخبارگو هستید؟
نه , اخبارگو نیستم ,باید می شدم ولی هرگز موفق نشدم .
آهان... شما همونی نیستید که هفته پیش آن آتش سوزی عظیم را گزارش می کرد؟
مالکوم آهی کشید و گفت: نه. آن روز من در یک مزرعه بودم.مردم آن جا گفته بودند ,خوکی دارند که می تواند پرش زیادی بکند.آن ها ادعا می کردند که این خوک می تواند رکورد جهانی پرش که در کتاب گینس 69/85 سانتی متر ثبت شده را بشکند.
آن حیوان بوگندو حتی نتوانست از روی یک بلوک سیمانی بپرد.
تا حالا نشنیدم که خوکی بتواند بپرد.
کاش من هم نشنیده بودم.یک همبرگر ,سیب زمینی سرخ کرده و یک نوشابه به من بدهید.
الساعه . هلن برگشت ...
مالکوم گفت: ا... یک چیز دیگر ,البته اگر زحمتی نباشد.
هلن برگشت و با لبخندی گفت: پیاز حلقه شده؟
نه ...نه ... متشکرم.فقط می خواستم درباره مردی که آن جا نشسته است ,چیزی بپرسم.
درباره ند ,بفرمایید ,چی مثلا؟
شنیدم که به آن مرد ریش جوگندمی می گفت که ماشینش هوری (7)است.
درسته ,مگه موردی پیش آمده؟ بالاخره ماشینش را به کار انداخت.
تنهایی؟
بعله . ند عاشقه اختراعه.
یعنی از این طریق زندگیش را می گذراند؟
نه ,نه ,ند کشاورزه.قبلا برای یک شرکت هواپیماسازی کار می کرد.تا وقتی که آن جا بسته شد.بعد از آن ,مزرعه باباشو اداره می کنه.
جالبه ,متشکرم.
هلن به سمت آشپزخانه رفت.
دهن مالکوم آب افتاده بود - دلیلش همبرگر و سیب زمینی سرخ کرده نبود.با خود گفت ,عجب داستانی بشود: کشاورزی ,درتکنلوژی پیشرفته و نوپا و البته بی استفاده ای پیش دستی کرد و برای اولین بار اتومبیلی با شکل یک شورلت چوی مدل 1957 ساخت که سوخت آن انرژی خورشیدی است.
پیشخدمت جوان سفارش میز ند را آورد و هر سه آن ها شروع به بلعیدن غذای خود کردند.زمانی که مالکوم نزدیک آن ها شد ,تقریبا نصف غذای خود را تمام کرده بودند.
می بخشید که مزاحم ناهار خوردن شما می شوم ,اما ناچارم درباره ماشینتون سوالاتی بپرسم.
ند همان طور که غذایش را می جوید ,خندید و گفت: قشنگه ,نه؟
بله ,خیلی خیلی قشنگه.تصادفا شنیدم که شما گفتید ,ماشینتون هوریه؟
ند گفت: درسته.
آن مردان جوان هم ,همان طور که مشغول چپاندن غذا در دهان خود بودند ,سرشان را به نشانه موافقت تکان دادند.
پس ,یعنی هیچ باتری در کاری نیست؟
خاطر جمع باشید - به جز برای رانندگی در شب.
البته ,شب که نور خورشید نیست.
آره ,من نمی توانستم در شب رانندگی کنم.شاید می زدم به یک گاو.از آن گذشته ,این کار غیر قانونیه.
پس شما فقط از باتری ها جهت روشن کردن چراغ های جلوی ماشین استفاده می کنید.
و چراغ های عقب.آن هم فقط یک باتری.
مالکوم گفت: منو سر کار گذاشتید.
نوچ ,ان هم فقط یک باتری 6ولتی.
وای ... شگفت آوره.ناگهان مالکوم دریافت که تابحال چیزی را یادداشت نکرده است.اما چطور ممکن بود در این ماجرا چیزی را از قلم بیندازد؟
مسئله ای نیست اگر نگاهی به ماشینتون بیندازم؟
اصلا.
ند بقیه نوشیدنی خود را سر کشید ,از کیف پولش تعدادی اسکناس درآورد و روی میز انداخت.
بریم .سپس بلند شد و مغرورانه مالکوم را به سمت شاهکار خود هدایت کرد.
ند کاپوت ماشین را به سرعت بالا برد و گفت: این جارو باش.
دهان مالکوم از فرط تعجب باز مانده بود. موتوری در کار نبود.فقط یک باتری کوچک 6ولتی که با یک بند بانجی(8) بسته شده بود .
ند کاپوت را بست وبه سمت عقب ماشین رفت. این عقب جایی است که نیرو تولید می شود. سپس در عقب را باز کرد.
مالکوم گیج شده بود. این دیگر چیست؟
جایی که نیرو اعمال میشود.
مالکوم دقیق تر نگاه کرد.کف ماشین که محل قرار گرفتن پاهای مسافران است ,برای قرار دادن یک چرخ دنده دوچرخه ,زنجیر و پدال هایش بریده شده بود.
من فکر کردم شما گفتی که این ماشین فقط با انرژی خورشیدی کار می کند؟
انرژی خورشیدی؟ نه بابا. من گفتم این یک ماشین پوری است و دلیل نام آن هم همین است چون با نیروی انسانی حرکت می کند.
آن دو مرد جوان نیز از مغازه هلن بیرون آمدند و سر جای خود نشستند.سپس پوتین های گاوچرانی خود را روی پدال ها گذاشتند و آماده حرکت شدند.
مالکوم به آن صفحه خورشیدی روی سقف اشاره کرد و گفت: خب , پس این چیست؟
یک صفحه خورشیدی.
پس چرا از آن استفاده نمی کنی؟
می خواستم استفاده کنم اما این صفحه فقط می تواند نیروی لازم برای روشن شدن چراغ های جلو را تامین کند.در حالی که در طول روز من به این چراغ ها نیازی ندارم.
ند سوار ماشین شد و در را بست. "پسرا , راه میفتیم".
همان طور پسران شروع به پا زدن کردند ,ند هم ماشین را در جاده هدایت می کرد.
ند در حالی که دور می شد ,گفت: از زیارتتون خوشحال شدیم.
مالکوم هم سری تکان داد. از همه بهتر می دانست که خوش شانس نیست.به غذاخوری هلن برگشت شروع به خوردن همبرگر و سیب زمینی سرخ کرده از دهن افتاده خود کرد.

ناگهان فکری به ذهنش خطور کرد.ماشین ند داستانی از پیشرفت چشمگیر تکنولوژی در جهت افزایش سرسام آور قیمت نفت نبود, ولی داستانی خارق العاده و مطابق سلیقه عام بود.
ند تصمیم گرفت که آن را بنویسد.
مقداری پول خرد روی میز پرت کرد و با سرعت از رستوران خارج شد.به درون ماشینش جست و با سرعت تمام حرکت کرد.ند نمی توانست زیاد دور شده باشد.

گویی قرار بود آن روز, مثل روزهای دیگر گند از آب درنیاید.


پایان

***
پانویس ها:

1.Malcom
2.Mac Donald از رستوران های زنجیره ای بسیار مشهور در سراسر دنیا
3.Helen's Hamburgers
4.1957 Chevy Bell Air 4-doors hardtop
5.Ned
6.Jake
7.هدف از آوردن عبارات ماشین پوری و ماشین هوری حفظ جناس موجود بین دو عبارت Sun-powered car & Son-powered car است.وگرنه می توان این دو عبارت را به ترتیب به ماشین خورشیدی و ماشین انسانی ترجمه کرد.
8.Bungee cord نوارهای پلاستیکی بسیار محکم و انعطاف پذیر که در ورزش بانجی جامپینگ (Bungee-jumping) مورد استفاده قرار می گیرد.


ترجمه
MEHRAN

منبع
motarjemonline.com